Liefde is een energiegebied, een resonantie, een frequentie, welke als een draaggolf functioneert om al onze boodschappen aan ons zelf, anderen en aan de planeet af te leveren. Onvoorwaardelijke Liefde is een geluidloze taal. We zijn allemaal bekend met angst als een draaggolf, alsook kwaadheid, want wanneer wij in de energie, frequentie en emotie van angst komen, staan onze haren in onze nek overeind, adrenaline haast zich door ons systeem heen, en we worden hyper-waakzaam om de bron te vinden. We voelen angst als een schreeuw omdat het onze vecht/vlucht reactie activeert en ons in een staat van alert plaatst. Aan de andere kant, is Onvoorwaardelijke Liefde een fluistering, een zachte koele bries, een gevoel van vrede, en een gevoel van welzijn.

 

Alles in ons lichaam alarmeert ons met betrekking tot de angst om onze biologische systemen voor te bereiden op strijd, maar wat bereid ons voor op Liefde? Het is begrijpelijk waarom we bang zijn van angst, maar waarom zijn zo velen van ons bang van Liefde?

In feite, waarom is onze werkelijkheid zo gevuld met angst, terwijl Liefde, specifiek Onvoorwaardelijke Liefde, veel te zeldzaam is? Het antwoord is “overleving”. Op onze lange reis doorheen onze driedimensionale werkelijkheden, hebben wij geleerd dat als wij geen aandacht schenken aan de angst, onze levens in gevaar kunnen zijn.

Maar wie wil een leven zonder Liefde leven? Helaas, voor velen, is Liefde op z’n best voorbijgaand. Dat is omdat het vaak menselijke, voorwaardelijke liefde is. Voorwaardelijke liefde is gevuld met angst, kwaadheid, verdriet en oordeel.

Deze “condities” voor liefde komen naar boven vanuit diegenen die het gevoel hebben alsof zij verstrikt zitten in de afscheiding en beperking van de derde dimensie. Aan de andere kant, resoneert Onvoorwaardelijke Liefde aan de frequentie van de vijfde dimensie en daaraan voorbij. Daarom, is Onvoorwaardelijke Liefde voorbij de derde dimensionale beperkingen.

 

Onvoorwaardelijke Liefde is een zachte wind op een heldere dag en een warme bries.

Onvoorwaardelijke Liefde is een resonantie van multidimensionale frequenties die aan iedere persoon, plaats, situatie of ding in iedere dimensie in de gehele Kosmos kunnen kleven.

Onvoorwaardelijke Liefde is de lijm dat alle vorm bijeen houdt.

Onvoorwaardelijke Liefde is de genezende kracht van het Multiversum.

Meer belangrijk, is Onvoorwaardelijke Liefde een geluidloze taal die met ons zelf, anderen en onze planeet gedeeld kan worden om kalmte, vrede, eenheid en weten te creëren.

Onvoorwaardelijke Liefde kan iedere communicatie genezen en ieder probleem oplossen.

Wanneer wij Onvoorwaardelijk van onszelf houden, zijn wij zo gevuld met vreugde en vrede dat wij gemakkelijk Onvoorwaardelijk van anderen kunnen houden. Verder, kunnen wij Onvoorwaardelijk van onze planeet houden.

Herinnerend dat Liefde een werkwoord is, vraag aan jezelf, “Wat kan IK DOEN met Onvoorwaardelijke Liefde?

“Eenvoudig!” Je deelt het. Je deelt je Onvoorwaardelijke Liefde door het aan je iedere gedachte en emotie te hechten.

Je deelt je Onvoorwaardelijke Liefde door het aan ieder “probleem” en iedere zorg van jou te hechten.

Dan, kan je gewoon ontspannen in de glans van Onvoorwaardelijke Liefde en waarnemen hoe Onvoorwaardelijke Liefde jou geneest, jou repareert, en je bekwaamheid uitbreidt om alles te ZIJN en te CREËREN waar je ONVOORWAARDELIJK van Houdt.

 

De Roos is een symbool voor Liefde.

De overgang van onze Liefde van voorwaardelijk naar onvoorwaardelijk is veel zoals het opengaan van een Roos. Gedurende vele eonen hebben wij onze Liefde aan de buitenzijde van de Roos geplaatst. De Kern van de Roos was een mysterie voor ons. Daarom, werd het heilig.

Aan de buitenzijde van de Roos, baden wij tot het Heilige Centrum. Sommigen van ons dachten zelfs dat dit Heilige Centrum diep binnenin de Aarde of ver boven ons in de Hemel was. We hadden ons nog niet herinnerd dat het Centrum niet boven of beneden ons was. Het Centrum was binnenin ons.

 

Het Centrum van de Roos, het Centrum van ons ZELF, was ver weg en apart van ons, terwijl de wereld wreed en onbetrouwbaar was. Daarom, moesten wij er zeker van zijn dat wij onszelf voor krachten van buitenaf beschermden waarvan wij geloofden dat zij “afgescheiden” waren.

Per slot van rekening, als wij afgescheiden van ons ZELF waren, dan moest al het andere ook afgescheiden zijn. Maar dan …

                                    Waren wij eenzaam. 

                                                Waren wij geïsoleerd.

                                                            Voelden wij ons ongeliefd en niet liefdevol. 

Gelukkig, dreef deze eenzaamheid en behoefte aan Liefde ons ertoe om naar “binnen” te gaan om te zien wat binnenin het “Centrum van de Roos” lag. En aldus begonnen wij de lange reis naar het centrum van de Roos - het centrum van ons ZELF. In het begin, was deze reis angstaanjagend omdat wij gewend waren om aan onszelf te denken als zijnde buiten de Roos, buiten ons ZELF.

De reis binnenin scheen lang en eenzaam.

Als wij afgescheiden waren aan de buitenzijde van de Roos, zouden wij dan niet nog meer afgescheiden zijn in de binnenzijde van de Roos?

Maar, geleidelijk, ontdekten we dat we niet alleen waren binnenin de Roos. We kwamen ertoe om te beseffen dat een volledige wereld daar bestond, in feite, vele werelden. Het was onze eigen speciale werkelijkheid. Maar was het echt slechts de onze?

Uiteindelijk werden wij ons bewust, dat wij vanuit het Centrum van de Roos, het centrum van ons ZELF, contact konden maken met de essentie van iedere andere Roos die er ooit geweest was, of er ooit zou zijn.

               We ontdekten dat, in het Centrum van de Roos, er geen tijd was. 

                        In het centrum van de Roos, er geen ruimte was. 

                                    We waren niet alleen! 

                                                We waren niet afgescheiden!

We wisten dat we ook aan de buitenzijde van de Roos waren, doch we hielden ons ZELF in de binnenzijde, waar het leven veilig en de Liefde Onvoorwaardelijk was.

En toen begon het te gebeuren.

Er was een grote verandering aan de buitenzijde van de Roos. Het gebeurde eerst langzaam, en toen werd de verandering steeds sneller. De bloemblaadjes die zo zacht, doch stevig, geweest waren, waren begonnen te veranderen. Zij waren niet zo solide meer, noch waren zij zo afgescheiden. De bloemblaadjes aan de buitenzijde van de Roos bewogen weg van de kern en trokken de andere bloemblaadjes met zich mee.

Nu, konden wij ons niet zo gemakkelijk binnenin de Kern van de Roos verbergen. De buitenste bloemblaadjes raakten zeer onstabiel. Zij waren bedreigend om allemaal van de Roos af te vallen en ver, ver weg van de Kern te landen, ver weg van de Roos, en weg van de Kern van onszelf.

We konden de bloemblaadjes niet tegenhouden van te vallen. En, als we aan hen gehecht raakten, zouden, ook, wij, weg uit onze Kern vallen. Nu moest iedereen naar het Centrum van de Roos reizen omdat de veranderingen aan de buitenzijde steeds sneller gebeurden.

Niettemin waren wij diep binnenin onszelf veilig. We waren niet langer meer alleen. Wij waren bij alle anderen die hun weg gevonden hadden naar het Centrum van hun kern, de Kern van hun Roos.

Maar waren wij aan de buitenzijde beschermd?

Konden wij ons echt verbergen voor wat er aan de buitenzijde van ons gebeurde?

Alle bloemblaadjes vielen nu weg, en wij waren niet langer meer aan de “buitenzijde” beschermd, omdat er geen “buitenzijde” was.

Toen ieder bloemblaadje van onze Roos af viel, onze Essentie, ons ZELF, begonnen wij onszelf voor te bereiden op de “Nieuwe Wereld” die op ons wachtte.

      In deze NIEUWE wereld

            Waren er GEEN bloemblaadjes,

                  Daar was GEEN buitenzijde,

                        Daar was GEEN afscheiding.

 

En toen, waren alle bloemblaadjes verdwenen. 

We waren niet langer meer IN het Centrum. 

We WAREN het Centrum. 

Er was niet langer meer een plaats om ons te verbergen, noch was er een reden omdat er GEEN afscheiding was. Er was geen BUITENZIJDE of BOVEN of BENEDEN of BINNENIN, omdat er GEEN maatstaf of afstand of ruimte was. Er was geen beangstigende toekomst of treurig verleden omdat er GEEN tijd was.

 

Er wat GEEN kern omdat er GEEN buitenzijde was.

      Er was alleen het NU.

            Er was alleen het HIER.

Als wij om ons heen keken, konden wij zien dat er nog steeds Rozen waren die onafhankelijk van ons schenen te zijn. Echter, wanneer wij onze aandacht op hen plaatsten, openden zij liefdevol en bereidwillig hun Kern voor ons, zoals wij dat voor hen deden.

Er waren geen geheimen,

      Er was geen angst,

            Er was alleen Eenheid en Onvoorwaardelijke Liefde. 

 

We waren binnenin THUIS

De kern van onze werkelijke, Interdimensionale ZELF!

Dr. Suzanne Lie 

Vertaling: Cobie de Haan

Bron: Denk met je Hart

Bezoek ook onze Webshop en Facebook Pagina voor producten op basis van Aloë Vera.