In 1997 gebeurde er iets dat mijn hele leven op zijn kop zette. Ik ontmoette de Cirkelmakers: de mysterieuze wezens die verantwoordelijk zijn voor de graancirkels in onze velden. Drie jaar daarvoor was ik in aanraking gekomen met mijn eerste graancirkel, vlakbij Assen. Ik dacht toen nog dat graancirkels door mensen werden gemaakt. Zo groen als gras stond ik in die kleine formatie bij Assen, niet wetende dat mijn wereld binnen drie jaar zo radicaal door elkaar zou worden geschud... Wat ik nu ga vertellen heb ik jarenlang verzwegen. Misschien wel tien jaar lang. En ik heb het nog nooit op schrift gepubliceerd.

Ik was bang om voor gek te worden uitgemaakt. Inmiddels deel ik het heel af en toe, tijdens een lezing of aan de mensen die meegaan met mijn graancirkelreizen. Maar nog steeds alleen als ik mij 'veilig' voel, wanneer ik mij omringd voel door mensen die er voor mijn gevoel 'klaar voor zijn'. En nog steeds kan ik amper de juiste woorden voor vinden.

Ik zal het nooit vergeten, het was december 1997. Ik was op bezoek bij mijn toenmalige vriend, we woonden allebei in Groningen. Terwijl hij een golfwedstrijd wou zien op tv, besloot ik vroeg naar bed te gaan om een boek uit te lezen dat ik amper nog opzij kon leggen: "Quest for Contact" van Andy Thomas. In het boek vertelde Andy (die in de loop der jaren een goede vriend zou worden) over zijn pogingen om contact te leggen met de Graancirkelmakers. Hij probeerde dit op allerlei manieren, samen met een groep vrienden: met behulp van meditatie, channeling, chanting, muziek, kristallen. Ze trokken echt alles uit de kast om de Cirkelmakers te verleiden te verschijnen en informatie te geven over het hoe en waarom van de graancirkels. Andy heeft een prachtige schrijfstijl, en het was alsof ik het allemaal zelf beleefde terwijl ik pagina na pagina verslond.

Op een gegeven moment kwam ik bij een hoofdstuk over de 'nature devas', de natuurwezens. Ik had nog nooit over ze gehoord (wat ik al zei: het was 1997 en ik was spiritueel zo ontwikkeld als een dinosaurus) maar plotseling gebeurde het. Terwijl ik gewoon in bed lag en mijn vriend beneden tv keek, veranderde de hele slaapkamer. Niet de kamer zelf, maar de energie erin. Misschien moet ik zeggen: alles IN MIJ veranderde! Terwijl ik las over iets wat me niets zei (op bewust niveau), riep alles in mij: "Maar natuurlijk! Natuurlijk, de deva's! Dat ik daar niet eerder op gekomen ben!" Alles, maar dan ook echt alles, viel op zijn plaats. Ineens snapte ik het hele plaatje! Net als in film de Matrix vond er een soort download plaats: ik doorzag ineens het hele universum, niet alleen het graancirkelfenomeen maar echt ALLES! Alle vragen die ik ooit had gehad: waarom zijn we hier, wat is de zin van het leven, wat gebeurt er als we dood gaan, hoe zit het met parallel-univera, wat is de aard van de realiteit zoals wij die ervaren? Alle existentiele vragen werden in een flits beantwoord. Er gebeurde iets vreemds met me: ik raakte in bliss (toestand van totale gelukzaligheid) en moest vreselijk lachen om de openbaring die zich voor mijn ogen voltrok, maar mijn stembanden maakten geen enkel geluid. De reden waarom ik zo moest lachen was dit: de antwoorden waren zo ontzettend simpel! Ik dacht altijd dat het vreselijk complex zou zijn, maar het tegendeel was waar: de oplossing lag al die tijd al aan mijn voeten! Ik lachte om de eenvoud, maar ik produceerde geen geluid.

Plotseling werd de hele ervaring in een hogere versnelling gezet. De kamer leek ineens licht te geven en voor ik het wist verschenen de prachtigste wezens! Ze verschenen uit het niets, ze kwamen door de muren, ze gingen dwars door materie heen en alhoewel ze beeldschoon waren, waren ze NIET fysiek. Ze waren opgebouwd uit lagen van licht op lagen van licht op lagen van licht...

Het is zo moeilijk om ze te beschrijven. Ik probeer het al zo lang, maar ik kan nooit de woorden vinden die echt kloppen. Woorden schieten eenvoudigweg te kort, omdat ze geproduceerd worden door het brein waardoor ze per definitie niet toereikend zijn. Eckhart Tolle zegt zo mooi hierover: "Words are just pointers", woorden zijn slechts wegwijzers. Ze omvatten nooit helemaal wat je ten diepste bedoelt, zeker niet wanneer je iets probeert te beschrijven dat je op zielsniveau heeft geraakt.

De Lichtwezens waren oogverblindend mooi. Hun licht was zacht, hun kleuren pastel. Hun haren en kleding wapperden door hun beweging. Ze waren zowel manlijk als vrouwlijk tegelijkertijd (androgyn) en ze lachten en giechelden, net als ik geluidloos. Het meest moeilijk te beschrijven was hun energie: ze waren pure, onvoorwaardelijke, goddelijke Liefde. Ik werd ermee overspoeld en doordrenkt. Het vulde me helemaal op en het drong door tot in elke cel. Nooit eerder had ik zoiets gevoeld, zo puur, zo mooi. Het was - wat ik pas later begreep - een Eenheidservaring.

Hun energie was zo intens dat ik het gevoel had buiten bewustzijn te raken. Ik herinner me hoe ik hiertegen vocht; ik greep me stevig vast aan de rand van het bed en focuste al mijn aandacht: "Blijf erbij, blijf erbij!" Hier wilde ik geen seconde van missen.

Net toen ik me weer wat steviger begon te voelen kwam 1 van hen recht op me af. Hij/zij vloog dwars door me heen, alsof ik er niet was! Maar ik voelde het wel degelijk: ter hoogte van mijn zonnevlecht knalde het er met een heftig lichamelijk (orgastisch) effect naar binnen en even later weer naar buiten. Was dit om me te laten zien dat ze niet gehinderd worden door materie? Of was dit bedoeld om mijn chakra's te openen en uit te lijnen?

Ik realiseerde me ineens dat ze geen vleugels hadden. Ze vlogen als engelen, ze zagen eruit als engelen, maar ze hadden geen vleugels! Pas jaren later zou ik aan Robbert van den Broeke vragen (naar aanleiding van zijn foto's van de engel): "Waarom hebben jouw engelen vleugels en die van mij niet?" Hij antwoordde heel nuchter: "Omdat jij atheistisch bent opgevoed en ik katholiek; ze passen zich qua uiterlijk aan bij wat jij snapt, wat in jouw box past". Prachtig... En precies overeenkomstig met wat ik in de loop der jaren zou gaan leren over de Cirkelmakers: ze zullen nooit - maar dan ook nooit - iets doen wat ons afschrikt. Ze zijn Liefde en Respect. Onvoorwaardelijk.

Nog steeds vocht ik tegen het buiten bewustzijn raken. Dat was een hele kluif! Maar plotseling gingen we een andere fase in en werd het fysiek een stuk gemakkelijker voor me. Er vond wederom een download plaats: dit keer werd er telepathisch een belangrijke boodschap doorgegeven. Ik wist dat het heel belangrijk was, want de boodschap werd herhaald en herhaald, alsof ze wilden zeggen: "Morgen zul je je veel niet herinneren, maar dit wel!" Hun boodschap kwam binnen in het Engels en luidde als volgt (vertaald in het Nederlands):

We zijn er altijd en we zijn overal.
Niet alleen wanneer er graanvelden zijn.
Denk niet dat je alleen bent, we zijn altijd bij je.

Nog steeds, na al die jaren, krijg ik tranen in mijn ogen als ik er weer aan denk. Het was zo troostend, zo liefdevol. En het was ook de definitie van het Goddelijke: het alom vertegenwoordigde.
De boodschap ging verder:

Normaal zien jullie ons niet, want onze trilling is te hoog. Maar we zijn er wel.
We laten ons nu aan je zien door onze trilling te verlagen.
Dit is een boodschap voor de mensheid:
Kijk verder dan de vormen.
We hebben onze vingerafdrukken in de velden achtergelaten zodat jullie ons indirect kunnen zien.
Nu we jullie aandacht hebben, willen we dat jullie verder kijken dan de vormen die we maken.

Ik antwoordde (telepathisch): Maar wat vind ik dan?
Ze lachten en zeiden:

Ons!
Nu we jullie aandacht hebben: ga verder dan de patronen, daar vind je ons.
We willen contact!

De vreugde, de pure Joy, was met geen pen te beschrijven. Maar ik begreep ook dat ze absoluut niet over onze grenzen zullen gaan: als we nog angstig zijn zullen ze zich niet vertonen.
De boodschap werd gevolgd door een uittreding (wederom een geheel nieuwe ervaring voor me). En uiteindelijk knalde ik terug in mijn lichaam doordat beneden een deur sloeg.

Ik was in alle staten: in bliss, in vervoering, in pure Liefde. Ik keek op de klok en zag dat dit alles ruim twee een een half uur in beslag had genomen. Vervolgens viel ik letterlijk om en sliep ik alsof ik een klap met een moker had gehad.
De volgende ochtend zweeg ik. Drie weken lang zweeg ik voordat ik het heel voorzichtig aan mijn vriend durfde te vertellen. Voor mij was dit alles op bewust niveau zeer verwarrend. Ik geloofde immers niet in Lichtwezens en ook niet in telepathie of uittredingen! Ik was atheistisch opgevoed en wetenschappelijk geschoold en stond niet bepaald open voor dit soort dingen. Wat dat betreft had ik nog een lange weg te gaan.
Maar ik kan jullie een aantal dingen verzekeren: deze gebeurtenis zette mijn hele leven op zijn kop; ik zou nooit meer hetzelfde naar 'de realiteit' kijken; al mijn zogenaamde zekerheiden omtrent het leven en de realiteit waren omver gekegeld; ik wist nu wat Liefde werkelijk betekende! Het leven zou nooit meer hetzelfde zijn...

Sindsdien ben ik wat men is gaan noemen: graancirkelonderzoeker. Soms denk ik bij mezelf: ik ben gewoon een graancirkeljunky. Ik wil meer. Meer Onvoorwaardelijke, Goddelijke Liefde. Meer van dit soort Close Encounters. Meer Bliss-ervaringen. Meer van dit soort Openbaringen en spontane momenten van Verlichting. Maar van Eckhart Tolle heb ik geleerd om dit los te laten. Het komt zoals het komt. En als het niet meer komt, dan heb ik waarschijnlijk al meer gehad dan de meeste mensen ooit zullen krijgen. What a Gift! Want dat niet alleen: ik heb ook mijn levenspad gevonden, mijn zielsmissie. Op die avond in 1997 in Groningen werd mij getoond wat ik te doen had: deze Liefde delen met de wereld. Ik zal nooit vergeten wat ze zeiden: iedereen heeft recht op de graancirkels. Vervolgens mag men ze omarmen of ervan weglopen, vrije keus. Maar iedereen heeft het recht om te weten dat ze er zijn!

En dus geef ik over de hele wereld lezingen, workshops, weekenden en zelfs hele weken. Ik neem mensen mee naar de graancirkels in Z-Engeland en ik ben van plan om dit jaar ook iets leuks te gaan doen met een uitnodiging voor de graancirkels in Nederland. Iedereen heeft het recht om dit transformerende en ascenderende wonder te ervaren. Onvoorwaardelijke Liefde en de Eenheidservaring... als iedereen dat zou ervaren in zijn leven (al was het maar voor een paar seconden) dan zou er nooit meer oorlog zijn. Dan hebben we het werkelijk begrepen...

In Liefde, Janet Ossebaard (mei 2013)

Gepubliceerd in Spiegelbeeld Magazine (juni 2013)

Bron : Circularsite