Wie vertrouwd is met mijn werk, weet dat elk hologram invloed heeft op een specifiek deel van ons onderbewustzijn. Ik noem ze codes, omdat ze je helpen om verborgen kennis in jezelf te ontcijferen. Iedere code bevat informatie in de vorm van een frequentie, oftewel: een energietrilling die met ons gevoel resoneert. In mijn columns beschrijf ik mijn ervaringen die gepaard gaan bij het ontvangen van deze frequenties. Elke maand behandel ik degene die op dat moment het sterkst aanwezig is en geef ik mijn mening over onze ontwikkeling binnen dit thema. 

Natuurlijke tijd

Na twee maanden ben ik verheugd om weer een column te delen, nadat ik even een rustperiode had ingelast. Deels vanwege de vakantieperiode, deels om me voor te bereiden op het nieuwe seizoen, maar ook om voor mezelf overzicht te creëren. Ik kwam tot veel nieuwe inzichten, waarvan de belangrijkste te maken heeft met het concept tijd. Het fascineert me hoe onze tijdsbeleving per situatie kan verschillen en dat de een zegt dat het jaar voorbij vliegt, terwijl het voor de ander tergend langzaam gaat. Het lijkt wel alsof ons gevoel er een ander ritme op nahoudt dan de klok en we ons steeds meer loskoppelen van tijd in zijn lineaire vorm.

Het heeft me geïnspireerd tot een nieuw hoofdstuk, letterlijk zelfs. Zonder er al te veel over te zeggen, verklap ik vast dat ik bezig ben met het schrijven van mijn nieuwe boek. Daarin speelt tijd een belangrijke rol. Inmiddels lijkt het verhaal zichzelf te schrijven, want de informatiestroom loopt synchroon met de tijdslijn, die in werkelijkheid niet bestaat omdat heden, verleden en toekomst onderdeel zijn van iets veel groters. Vandaar dat ik niet kan wachten totdat het klaar is – het geeft mij zelf ook antwoorden – maar daarover later meer.

Alles is een cyclus

Waar ik nu op door wil gaan, is tijd in algemene zin zoals wij het dagelijks beleven. We volgen de klok, de kalender en houden ons vast aan een ritme dat daarop is afgestemd. We hebben werktijden, vaste routines, ochtendrituelen, avondbestedingen en daartussen is tijd gewoon een gegeven dat weg tikt. We weten niet beter dan dat we constant leven met het idee van een heden, verleden en toekomst. Zo simpel als het lijkt, zo verwarrend kan het zijn als bepaalde situaties zich herhalen, terwijl je er voor je gevoel al een streep onder had gezet. Ik hoor het vaak om me heen en ervaar het zelf ook: het verleden keert naar je terug.

Waarom is het soms zo moeilijk om iets los te laten? Misschien omdat 'loslaten' impliceert dat alles een einde moet hebben. We willen graag iets afsluiten en veroordelen onszelf als blijkt dat we er nog niet doorheen zijn, terwijl het in werkelijkheid heel anders in elkaar zit. Alles in de natuur en het universum verloopt volgens een cyclus. Het is een natuurlijke wet die uitgaat van oneindigheid, waarbij ieder begin een zekere ervaring opstart en tegelijkertijd een andere ervaring beëindigt. Elk einde van een cyclus betekent het begin van een volgende, wat te vergelijken is met een ademhaling die nooit stopt.

Als we die lijn doortrekken naar het aardse leven, komen we overal voorbeelden tegen. Neem de jaargetijden, de cyclus van de maan, de rotatie van de Aarde, de stroming van water, de verplaatsing van lucht. Ook ons lichaam volgt een natuurlijk ritme en geeft signalen als we er te veel vanaf wijken (honger, dorst, vermoeidheid, groeipijn, verkramping). Alles is een cyclus. Zo is het leven gecreëerd, echter zijn wij mensen er als enige wezens vanaf geweken, al heel lang geleden. We bedachten de lineaire tijd waaraan we talloze systemen hebben gekoppeld die ons contact met het ritme van het universum hebben verstoord. Onze manier van leven is niet gebaseerd op een cyclus maar op een rechte lijn, waar we ons volledig aan hebben verbonden. Denk maar eens na hoe vaak je jezelf attent maakt op de tijd en vervolgens moet schakelen, terwijl je gevoel het er eigenlijk niet mee eens is.

De lineaire tijd: een keten

We kunnen de lineaire tijdslijn ook vertalen als een keten; het zet ons gevangen en belemmert ons om gehoor aan natuurlijke behoeftes te geven. Er zijn genoeg voorbeelden te noemen waarin je dit vast wel zult herkennen. Soms ben je moe en moet je slapen, maar is er geen tijd om te lang te blijven liggen. Soms heb je honger en moet je eten, maar zit je middenin een vergadering die nog niet is afgelopen. Een andere keer kun je wél eten, maar moet je wachten totdat je partner thuiskomt. Soms ben je toe aan een vrije dag, maar moet je rekening houden met het rooster van anderen. Soms heb je stress en moet je de druk verlagen, maar is het risico te groot dat je daarmee je baan verliest; het werk gaat immers door.

Te vaak zeggen we 'nee' tegen ons gevoel en kiezen we vanuit gewoonte om trouw te blijven aan de tijd – ik noem het maar de valse tijd. We beseffen ons niet hoeveel druk we hiermee op ons leven leggen en aan de andere kant vragen we ons dan af waarom we in bepaalde gevoelens vast komen te zitten. Is dat niet logisch dan? Steeds als het gevoel zich laat spreken en zich wil verbinden aan het ritme dan zij gewend is, drukken we haar weg. De tijd laat het niet toe, want we moeten verder. In die stroom is het haast onmogelijk om iets voor jezelf af te sluiten, want alles wat je doet, blijft gekoppeld aan tijd. Elke keer dat een vervelende situatie zich herhaalt in ons leven, duwen we het terug naar het verleden in de hoop dat het vervolgens niet meer gebeurt. De natuur heeft echter z'n eigen wil, want of je het leuk vind of niet: de cyclus loopt hoe dan ook door.

Waarom heb ik dat niet eerder gedaan?

Wat kun je hier nu mee? De tijd schakel je immers niet zomaar uit. Het mooie is: je hoeft het alleen maar te begrijpen. Als je voelt dat bepaalde patronen zich herhalen, is het belangrijk dat je jezelf niet veroordeelt. Je hebt niks fout gedaan en ook nu kun je niks fout doen. Straf jezelf niet, want het is gewoon een uitdaging. Je zit in een constante draaibeweging en wie weet hoeveel rondjes je nog moet? Wie zal zeggen hoe vaak je nog dezelfde voorvallen op je pad krijgt? Het idee van elke cyclus is simpelweg dat je groeit en ervaart. Elke keer dat je weer tegen iets aanloopt, word jou de kans geboden om nieuwe inzichten te verwerven. Je stijgt in frequentie, je slaat meer kennis op, je gaat een level omhoog, je krijgt er een puntje bij… hoe je het ook wilt zien.

Nu hoor ik sommige lezers denken: wat nou als ik deze situatie niet meer trek en het zat ben? Dat is heel goed mogelijk en er zijn ook geen regels om je aan te houden. Wanneer het voor jouw gevoel klaar is, is het klaar. Punt. Werk jezelf echter niet tegen als je belangrijke keuzes moet maken, want dan vertraag je het proces. Stel ze niet uit, maar ga ervoor! Ook dat is weer iets dat ik heb geleerd. Vaak als ik voor een belangrijke keuze gesteld stond, voelde ik veel weerstand om het door te zetten. Ik probeerde dan allerlei oplossingen te bedenken om gefaseerd en weloverwogen de overstap te maken, terwijl ik van binnen wist dat ik gewoon moest springen. Toch deed ik dat vaak niet gelijk. Ik hield me in. Loslaten stond voor mij nog in verbinding met 'iets verliezen'. Liever wilde ik meteen weten wat ik ervoor terug zou krijgen en zo bleef ik de keuzes voor me uit schuiven. In mijn hoofd zie ik het als een duikplank waar ik lafhartig omheen loop, zoekend naar een trap om de sprong in het diepe te vermijden en voorzichtig naar beneden te klauteren. Toch ben ik uiteindelijk elke keer gesprongen en vertelde ik mezelf achteraf altijd hetzelfde: "Waarom heb ik dit niet eerder gedaan?!"

Het verleden drukt vaak zo'n stempel op het heden, dat we bang zijn om keuzes voor de toekomst te maken. Besef je echter dat de rechte lijn van tijd een bedenksel is en dat het gevoel een ander ritme heeft dan het ratio. Gebruik het NU moment om overzicht te creëren; gebruik de stilte om antwoorden vinden; gebruik je gevoel om je richting te bepalen en waag de sprong. Zo sluit je werkelijk iets af en heb je een vliegende start voor de volgende cyclus. 

Een verhuizing

Als we het dan over een cyclus hebben, dan is de meest actuele toch wel het evolutieproces zoals de Maya's die in kaart brachten met hun kalenders. Op 21 december 2012 eindigen alle kalenders en wederom denk ik dat wij ons niet moeten laten beïnvloeden door onze lineaire manier van denken. Vanuit dat kader eindigt alles en zijn we er straks inderdaad niet meer. Voor mijn gevoel is dat allerminst de waarheid. We sluiten een belangrijke cyclus af, maar we hoeven het niet groter te maken dan het is. Je kunt het zien als een deadline, als een omslag, als een crisispunt; zelf zie ik het eerder als een verhuizing. Dit is jouw mogelijkheid om een frisse start te maken en alles achter je te laten wat niet meer bij jou past. Je kunt voor jezelf iets nieuws beginnen, juist nu, want de energieën op Aarde zijn sterk en geven je de kans om in rap tempo te groeien. Zie het als tegen een heuvel op fietsen: als je nu wat harder trapt, weet je zeker dat je in de daling meer vaart maakt. Ga je voorzichtig omhoog, dan is het hard werken en langzaam dalen. Jij kiest en alles is goed. We zijn zielen met een vrije wil. Maar laten we eerlijk zijn: je wilt toch liever snel dan langzaam groeien?

Om het niet te complex te maken, wil ik nogmaals benadrukken dat je niet alles hoeft te weten om te voelen wat ik bedoel. Het bewustzijn telt – dat neem je voor altijd mee – niet dat je alles in één keer opruimt. We leven in een tijd waarin het steeds lastiger wordt om de lineaire tijd te handhaven, dus is het belangrijk dat je vaker contact maakt met het hart, dat leeft volgens de wetten van het universum.

Tijdens mijn reizen in Siberië heb ik hier veel over geleerd. Een sjamaan vertelde mij dat zijn bevolking in complete harmonie met de natuur leeft en dat er bij hen geen besef van tijd bestaat. De sjamanen zijn daardoor in staat om puur contact met de Bron te maken en zodoende in constante staat van vrijheid en liefde te leven. In onze samenleving is dat helaas nog moeilijk. Wij hebben te veel verschijnselen die ons afleiden van waar het om gaat, maar gelukkig zijn er meer manieren om terug bij de kern te komen. Geometrie kan je het zetje geven om een cyclus te voltooien. Dankzij mijn nieuwe inzichten ben ik nog sterker overtuigd van de kracht van de codes. Natuurlijk weet ik goed waar ik mee werk, maar in de basis zijn mijn hologrammen niet zomaar bedoeld als energetische hulpmiddelen. Ze helpen je om jouw contact met de natuur te herstellen en daarmee dus ook voor je gevoel de valse tijdsbeleving uit te schakelen.

Liefde ontbindt de tijd

In mijn beleving is tijd iets dat we moeten respecteren zonder te eren. Het spreekwoord 'tijd is geld' mag de prullenbak in, want dat staat voor mij in verbinding met angst. Alles waar we naar verlangen, is onder dezelfde noemer te plaatsen en dat is liefde. Liefde ontbindt de tijd, ontluikt het hart, verzacht te wonden en streelt de ziel. We zijn hier om te leren, te ervaren, maar bovenal om liefde terug de wereld in te brengen. We leven allemaal op dezelfde planeet, in dezelfde frequenties en alles speelt zich af op hetzelfde moment. Het is een magisch jaar en we zijn hier niet voor niets. Pakken we deze unieke kans om onze angsten bij het grof vuil te zetten? Om tijdens de verhuizing ons leven en lichaam opnieuw in te richten? Wat neem je mee en wat laat je achter? Hoe begin jij aan de nieuwe cyclus?

Maak je los van het verleden, want het verleden bestaat alleen in het hoofd. Jouw ziel weet hoeveel ervaringen er nodig zijn om iets te leren en laat vanzelf aan je weten als het klaar is, zodat de volgende les zich weer mag aandienen. Stel jezelf regelmatig de vraag of je toe bent aan iets nieuws of dat je nog ergens doorheen moet. Schep duidelijkheid in waar je staat. Het leven is te mooi om binnen de kaders van tijd uit te pluizen. Jouw ziel is op avontuur en teert op de spanning van het spel, dus geef haar die kans om ervan te genieten. Droom rijk, denk groot en ga op pad! Dit is de 'natuurlijke' tijd om te doen wat je altijd al wilde en als je beslissingen moet nemen die drastisch zijn, onthoud dan dat je niets fout kunt doen en waarschijnlijk, net als ik, achteraf zult zeggen: had ik het maar eerder gedaan.

De mens kent de tijd, maar alleen de ziel weet hoe laat het is.

Van hart tot hart,

Janosh

{jcomments on}