Wie vertrouwd is met mijn werk, weet dat elk hologram invloed heeft op een specifiek deel van ons onderbewustzijn. Ik noem ze codes, omdat ze je helpen om verborgen kennis in jezelf te ontcijferen. Iedere code bevat informatie in de vorm van een frequentie, oftewel: een energietrilling die met ons gevoel resoneert. In mijn columns – gekoppeld aan mijn nieuwste code – beschrijf ik mijn ervaringen die gepaard gaan bij het ontvangen van deze frequenties. Elke maand behandel ik degene die op dat moment het sterkst aanwezig is en geef ik mijn mening over onze ontwikkeling binnen dit thema.
Het jaar 2012
Daar zijn we dan: aanbeland in het magische jaar 2012! Nu gaat het beginnen en mogen de ankers los voor de koers naar onze eindbestemming. Laat de nieuwe meesters opstaan, de tijden van Atlantis herrijzen en onze Aarde door de tunnel van de Vijfde Dimensie gaan. Nu zal duidelijk worden wat de Maya's hadden voorspeld en of Nostradamus daadwerkelijk in de toekomst kon kijken. We zijn klaar voor de waarheid, we willen antwoorden! Dit is het moment waarop we hebben gewacht. De geschiedenis is reeds onderzocht; we hebben het tot in detail beschreven en aangevuld met filosofieën over hoe onze voorouders de wereld zagen. Veel boeiender kunnen we het niet meer maken. Nee, we missen dat laatste puzzelstukje, het plot van het verhaal van de mensheid. Is 2012 een nieuw begin? Of valt voor ons het doek? Is het nodig om onszelf voor te bereiden… of zijn we al te laat?
Al jaren schrijf ik over het jaar 2012. Het intrigeert me, niet zozeer wat ons nou werkelijk te wachten staat, maar meer onze beleving erbij. De Maya's noemden 2012 het 'Einde der Tijden', een voorspelling die door ons op verschillende manieren wordt geïnterpreteerd. Neem het internet als maatstaf en je ziet door de bomen het bos niet meer. Optimisten claimen de start van een nieuw evolutieproces, terwijl de doemdenkers hun meningen vastpinnen op natuurgeweld en catastrofe. Intussen kan ook de wetenschap geen antwoord geven en worden we overgelaten aan onze eigen integriteit. Wie of wat moeten we geloven? Waar sluiten we ons bij aan?
Ik ben een optimist met scepsis
Natuurlijk wordt ook mij gevraagd naar het lot dat ons te wachten staat. Je kunt immers niet over 2012 schrijven zonder vragen te verwachten. En uiteraard neemt de hoeveelheid vragen de laatste tijd steeds meer toe. Het verbaast me niet. Wij mensen zijn nu eenmaal nieuwsgierige wezens en dus stellen we overal vragen over. Als ik in dit geval de 'spiri-meester' moet spelen, dan doe ik dat, maar weet wel: ik heb niet zo veel te vertellen. Mijn mening over onze toekomst doet geen eer aan de prachtige theorieën die erover geschreven zijn. Ik geloof niet in een openbaring die ons alle antwoorden schenkt, net zo min als dat ik geloof dat Nederland binnenkort onder water staat. Ik ben een optimist met scepsis en baseer mijn mening puur op wat ik voel en zie.
Als ik om me heen kijk, zie ik dat de mensheid verbonden wordt door angst en hoop. Het is een vicieuze cirkel van twee emoties die elkaar in stand houden: angst voor het onbekende, hoop op verbetering van het oude. Op die manier leven we buiten onszelf en hebben we geen vat op de werkelijkheid. Dit schept een bepaald gevoel van machteloosheid die we doorgaans niet in ons eentje kunnen omzetten. Bovendien is de rol van het slachtoffer veel makkelijker om te spelen, omdat we dan de verantwoordelijkheid voor ons leven niet zelf hoeven te dragen. Het patroon dat aan deze rol vastkleeft, is om op zoek te gaan naar bevestiging uit onze omgeving. We willen graag weten of anderen met hetzelfde stoeien als wij, zodat we kunnen begrijpen wat ons overkomt.
In mijn beleving is dat wij-gevoel hetgeen waar iedereen naar zoekt. Vooral religies hebben hier in het verleden goed op ingespeeld door de mensheid onder één dak met elkaar te verenigen. Daar heeft echter wel altijd een prijs tegenover gestaan, namelijk dat je je leven in handen van de goden legt. Hoop vertaalt zich op die manier in bidden, terwijl angst zich voedt met de misstappen die we maken. Dit is de stempel die op ons leven gedrukt staat en waar we nu mee worstelen. Aan de ene kant willen we vrijheid, maar het benauwt ons te weten dat we dan nergens meer op kunnen terugvallen. De slachtofferrol kunnen we dan niet meer spelen en dat is de rol waaraan we mettertijd zo gehecht zijn geraakt.
Wachten op een leider of verlosser
Als ik je zou vragen of jij je vaak slachtoffer voelt, zeg je waarschijnlijk van niet. We associëren dit met 'zwak zijn' en dat is niet hoe we onszelf graag willen zien. Maar vergis je niet: dit zit dieper dan wij ons beseffen. Vaak heb je niet eens door dat je denkt of handelt vanuit een zogenaamd onmachtsgevoel. Het is een aangeleerd patroon dat zich in de kleinste hoekjes van je gedachten heeft genesteld. Zo kenmerkt een slachtoffer zich onder andere door om hulp te vragen, wat gepaard gaat met een afwachtende houding. Het is een rol die we door de hele geschiedenis heen hebben gespeeld door (zeker in crisistijden) te wachten op een leider of verlosser die ons redt. Of we wachten op een kans of situatie die ons verder moet brengen, maar bovenal moet het iets zijn dat op ons pad komt – hulp in de vorm van een persoon of teken.
Wat zou nu dat teken moeten zijn? Welke persoon onthult de waarheid over 2012? Mijn gevoel zegt me dat we opnieuw verstrikt raken in gevoelens van angst en hoop. Sommigen misschien wat minder dan anderen, maar iedereen die nog zoekt of volgt, is ermee verbonden. Zo vraag ik me af wat nou werkelijk de boodschap van 2012 is. Als het voortbestaan van de wereld op het spel staat, dan moet de uitkomst van de Maya-profetie wel héél groot zijn! Zelfs een bovennatuurlijk wonder zou de torenhoge verwachtingen nog niet overstijgen. We zijn al aardig wat gewend intussen, dus vraag ik me af wat ons nu nog zou kunnen verbazen. Maar wat als het tegendeel waarheid wordt? Wat als blijkt dat er straks helemaal niks gebeurt? Waar hebben we dan al die tijd op zitten wachten? Zijn we gaan geloven in een illusie… in iets dat er niet is? Het antwoord heb ik niet, maar vlak voor de jaarwisseling pikte ik wel een spoor op.
Wie we zijn, is niet wat we laten zien
De laatste zeven jaar heb ik veel gereisd, veel gezien en veel mensen ontmoet in zowel binnen- als buitenland. Ik heb interessante gesprekken mogen voeren met wetenschappers, onderzoekers, therapeuten, spirituele leiders en sjamanen. Veel van de informatie die deze mensen met mij deelden, heb ik naast me neergelegd als zijnde de mening van een ander. Met alle respect welteverstaan, echter maakte ik schijnbaar vaak de keuze om het te negeren, wellicht omdat ik het niet binnen mijn kaders kon plaatsen. Toch heb ik veel opgeslagen en ontdek ik nu waar het allemaal goed voor is geweest. Daarnaast heb ik door de jaren heen ontzettend veel één-op-één sessies gedaan, zowel in Nederland als daarbuiten. Ik heb van alles gezien, gevoeld en ervaren en de verschillende informatiestromen lijken nu in mezelf samen te komen tot een essentie, misschien wel dé… of beter gezegd: mijn essentie van 2012
Vooral bij de privésessies ontdekte ik een hoofdthema dat bij iedereen speelt. Natuurlijk waren de achtergrond, ervaringen, overtuigingen en intenties per persoon verschillend, maar er liep een rode draad door de gesprekken heen die op iedereen van toepassing bleek. Hetzelfde patroon zie ik terug in de vragen die ik regelmatig krijg bij de workshops die ik geef. Het maakt geen verschil of iemand nu succesvol in het leven staat of nog compleet zoekende is: de overeenkomst is elke keer hetzelfde. Normaliter praat ik niet over privésessies, maar deze rode draad wil ik toch graag delen omdat het heel herkenbaar is. Het is iets dat we allemaal zoeken, namelijk: verbondenheid.
Vanuit een groter perspectief gezien, is onze ziel één en al liefde. Het is in staat om van iedereen te houden, hoe groot de persoonlijke verschillen ook zijn. Maar in onze wereld voelt de ziel zich niet thuis. Richting volwassenheid wordt ze langzaam weggedrukt door ons ego, dat drijft op angst, twijfel, onzekerheid, verdriet, afgunst, drama, etc. Zeker angst is een grote vijand geworden en het zijn de vreemde ogen die deze angst in ons oproepen. Om ons hiertegen te beschermen, hebben we gedragspatronen ontwikkeld die niet overeenkomen met waar we naar verlangen. Ieder mens draagt een masker die de ziel gevangen zet in een rol die niet klopt met de werkelijkheid. Wie we zijn, is niet wat we laten zien. Intussen vecht de ziel zich een weg naar buiten. Zij weigert zich te laten opsluiten, wat de mens aanzet tot het zoeken naar bevestiging. Van binnen hunkert iedereen naar een wij-gevoel, zelfs al moet dat via de weg van angst en hoop bereikt worden. Kortom: wij zoeken naar eenheid, omdat onze ziel daarin haar rust vindt en zichzelf kan zijn.
Je bent afscheid aan het nemen
Ik besef heel goed dat ik hier eigenlijk niks nieuws vertel, maar dit is wel wat er op dit moment speelt. Onbewust voelen we dat de weg naar eenheid zichtbaar wordt. Het kruipt door onze aderen als een tintelend verlangen, net alsof onze ziel aangeeft dat de tijd rijp is om het te gaan ervaren. Die bevestiging kreeg ik vorige maand toen ik terugblikte op het afgelopen jaar, wat toch wel een beetje bij de decembermaand hoort. Je sluit iets af en kijkt nog een laatste keer terug op wat je hebt meegemaakt. Heel normaal. Maar dit keer was het anders. Ik leek steeds verder terug in de tijd te gaan, tot mijn jeugd en zelfs daar voor. Ik zag mezelf opgroeien, volwassen worden en belangrijke keuzes maken. Op zekere momenten leken er zelfs emoties voorbij te komen die duidden op vage herinneringen uit vorige levens. Alsof mijn hele incarnatieproces in korte flitsen voorbij schoot. 'Wat is er met me aan de hand?' dacht ik. 'Dit lijkt wel op een soort afscheid. Ik ga toch niet dood?!'
De stroming hield ik niet tegen. Ik bleef het voelen en liet alle emoties toe. Bij tijd en wijle werd ik onrustig, met het gevoel dat ik het contact met de werkelijkheid kwijt was. Ik begon me druk te maken over dingen die me normaalgesproken niet raken en zag oude angsten opkomen en weer verdwijnen. Intussen bleef de gedachte aan 2012 door mijn hoofd spoken. Wat had dit hiermee te maken? Iets klopte er niet.
In een heldere droom gaf Saïe mij het antwoord: "Je bent afscheid aan het nemen. Jouw ziel kijkt nog een laatste keer terug op de levens die je gehad hebt, voordat het begint aan een nieuwe fase." Hoezo een nieuwe fase? Komend jaar is toch een eindpunt? Saïe moest lachen, zoals hij dat wel vaker doet als ik geen genoegen neem met zijn uitleg. "Het eindpunt van de oude mens, ja," ging hij verder."Jullie denken dat er een soort climax bereikt wordt, maar na 2012 begint het pas. Dan start het proces van bevrijding. Eeuwenlang zaten jullie gevangen in een soort matrix die jullie zelf gecreëerd hebben. Het heeft jullie als het ware op slot gezet. Religies droegen hieraan bij door alles met de wil van de goden te verklaren. Zo ontstond er een energie van onderdanigheid, waarin jullie je ware kracht zijn verloren. Nu is de tijd om die kracht weer op te pakken. 2012 is het jaar van voltooiing en bevrijding. Dit houdt ook in dat karma wordt opgelost. Het enige dat vanaf nu nog telt is: oorzaak en gevolg. Elke keuze die jullie nu maken, krijgt een gevolg die je vervolgens ook weer bij kunt sturen. Dit is waar de ziel eeuwenlang op heeft gewacht."
2012: een grote spiegel
Soms is Saïe heel direct, andere keren haast niet te begrijpen. In dit geval zat het er tussenin. Enerzijds kon ik voelen wat hij bedoelde, maar er blijft ook een stukje nieuwsgierigheid in me bestaan. Ik zou zo graag willen weten wat onze bevrijding precies inhoudt. Of dat iets persoonlijks is of dat we het met z'n allen gaan ervaren. Maar de grote vraag is: kunnen wij met onze vrijheid omgaan? Kunnen we de verantwoordelijkheid aan? Zijn we in staat om onze slachtofferrol volledig los te laten en te begrijpen dat niets ons zomaar overkomt, maar dat we alles zelf bepalen? Terwijl ik erover nadenk, besef ik dat één ding zeker is: er is geen weg meer terug. Het oude is geweest en is iets waar onze ziel nu afscheid van neemt. Of we in 2012 samen eenheid kunnen creëren, weet ik niet. Ik pleit er wel voor, maar als ik om me heen kijk, vraag ik me af of we hier wel genoeg mee bezig zijn. We lijken veelal te wachten op tekens of wonderen. Hoe langer het duurt, hoe groter de verwarring in de wereld lijkt te worden. Agressiviteit neemt toe en steeds meer mensen lijken zich te verliezen in drama, religie… en ook in spiritualiteit.
Oeps! Raak ik daar een gevoelige snaar? Ik kan alleen maar eerlijk tegen je zijn. Toen ik dit werk net begon te doen, attendeerde Saïe me er vaak op dat er in spiritualiteit de neiging bestaat om het tot een nieuwe religie te verheffen. Dit begreep ik nooit echt, maar inmiddels snap ik het. Wij raken makkelijk verdwaald in spiritualiteit. Er komt zoveel nieuwe informatie op ons af, dat er vakjes ontstaan. Ironisch hè? Een stroming die pleit voor eenheidsbewustzijn ontspoort in verdeeldheid. Als we blijven zoeken naar antwoorden, is dit inderdaad het gevolg. Zo verwacht ik dit jaar een overdosis aan informatie over 2012, met het gevaar dat we het spoor steeds meer bijster raken. Daarom gooi ik er mijn eigen jus overheen en wie weet inspireert het je om het thema los te laten. Want als je het mij vraagt, is 2012 een reflectie van wie we zijn. We staan voor een grote spiegel die ons toont hoe de wereld van vandaag in elkaar zit. Het is een wereld van dualiteit en afgescheidenheid, iets dat in strijd is met wat we werkelijk willen. Ik ben geen arts of goeroe, maar geef je wel op een briefje mee: in 2012 zal er niets gebeuren als jij zelf niks onderneemt!
Er is niets om op te wachten
Ziezo, dat is eruit. Janosh heeft zijn statement gemaakt! Toch ben ik heel serieus als ik zeg dat er werkelijk niets is om op te wachten. Het enige dat duidelijk zal worden, is dat álles energie is. Als wij gezamenlijk de gedachte uitzenden dat de wereld vergaat, zullen we dat pijnlijk hard bevestigd krijgen. Dan blijven we slachtoffer in de cirkel van angst en hoop. Tegelijkertijd geloof ik ook niet dat we onderuit kunnen gaan zitten, wachtend tot een nieuwe leider of profeet ons wereldvrede schenkt. Wat er gebeurt, gebeurt omdat wij dat zelf creëren.
Ik hoef niets meer te vertellen over frequenties, creatie, de wet van aantrekkingskracht en ga zo maar door. Hierover is al meer dan genoeg geschreven. Het gaat ook niet meer om wie wel of niet voor zijn missie slaagt. Ons doel moet zijn dat we samen slagen. Daar ligt de kracht om versneld te groeien. Geef de ziel haar vrijheid terug door je masker af te zetten. Laat kwetsbaarheid een nieuwe kracht worden, zodat we erachter komen dat we allemaal verlangen naar hetzelfde. Als we eerlijk zijn, zonder oordeel over onszelf of de ander, dan kunnen we elkaar inspireren en in de kring van onvoorwaardelijkheid allemaal gelukkig zijn. Is dat geen mooie gedachte? Of het werkelijkheid wordt hangt af van jou en mij. Til jezelf over de grens van passiviteit, kom in actie en laat passie en vreugde de start van jouw 2012 bepalen.
De start van jouw dag
Dan sla ik meteen het bruggetje naar mijn slot, waarin ik de laatste informatie met je deel. Zo is mij bekend geworden dat het begin van elke dag essentieel is voor hoe de rest van die dag verloopt. In de eerste minuten bepaal jij welke energie jij later terugkrijgt. Het is een cyclus die je zelf opstart vanaf het moment dat je wakker wordt. De gedachten en emoties die er zijn als je uit bed stapt, zijn bepalend voor de gehele energie van de dag. Als je dit vanuit een groter perspectief bekijkt, dan zijn de twaalf maanden van 2012 als het ware de energie van 'wakker worden'. Wat jij in dit jaar denkt, voelt en onderneemt heeft invloed op de rest van je leven.
De eerste minuten van iedere dag zijn eenvoudig te beïnvloeden, dus begin daarmee. Je kunt daar morgen al mee starten. Als je wakker wordt, loop dan naar de badkamer, kijk in de spiegel en glimlach naar jezelf. Heet jezelf welkom op deze nieuwe dag. Doe een aantal positieve affirmaties en wek humor op. Zelfs al sta je jezelf heel serieus moed in te praten en heb je onderwijl het gevoel dat je voor paal staat, lach er dan gewoon om! Humor is het beste middel om jouw dag een succesvolle start te geven.
Het klinkt zo simpel, maar creatie is ook niet gecompliceerd. Vaak maken wij er iets moeilijks van, terwijl energie slechts een kwestie is van uitzenden en ontvangen. Laat je gedachten over 2012 varen – er is niks om op te moeten wachten! Tevens is het niet nodig om alles van dit jaar af te laten hangen, maar wel van belang dat je alert wordt op wat je denkt, wat je voelt en hoe je handelt. Laat je ziel zich ontpoppen en je hart vrijuit spreken, dan ben je van succes verzekerd. Dit is het moment waarop je mag laten zien wie jij bent door jouw eigen uniekheid te laten gelden. Creëer, inspireer en onthoud: 2012 betekent niets als jij er geen betekenis aan geeft!
Ik wens jou en iedereen in je omgeving een fantastische ontwaking in 2012.
Van hart tot hart,
