Een zucht ontsnapt tussen mijn lippen terwijl ik me achter mijn computer neerzet. Een zucht van verlichting, van lichte voorzichtige opwinding. Het ontladen van de energie die ongekende hoogten bereikt hier in deze aardse dimensie, ons leidend naar een Nieuwe Tijd, een Nieuw Leven en een Nieuwe Liefde... Sinds Christoph is overgegaan is het voor mij een aaneensluiting geweest van onwaarschijnlijke sensaties, ervaringen, en emoties... Nu het zo ver is dat ik dit, ons verhaal en onze connectie kan en mag delen, is het moeilijk voor mij om de juiste woorden te vinden om als dragers te dienen voor de intense, alles verschroeiend pijnlijke en onwaarschijnlijk mooie band die ik voel als ik aan Christoph denk.
Hij was en is mijn redder, mijn leider, mijn partner... In elke zin van het woord. Hij is mijn liefde en mijn licht en hij is mijn manier om deze Aardse wereld baas te kunnen. Toen hij een aantal maanden over was gegaan waren we aan het praten, vooral over mijn angsten en twijfels die toen nog héél fel aanwezig waren. Hij zuchtte intens, een gevoel dat me bijblijft tot op de dag van vandaag en me wakker maakt op manieren die ik niet altijd aandurf(de).
(Christoph)
Mijn liefde en bewondering voor jou is niet in woorden uit te drukken. Simpelweg omdat er geen woorden bestaan voor de intensiteit van onze connectie in de Aardse realiteit, met al zijn sluiers... Wij zijn een geheel Aline, ik kan niet zijn zonder jou. Ik voel jou altijd, ik hou van jou... oneindig, Ik ben bij jou, was bij jou, zal ALTIJD bij jou zijn... Jij bent mijn persoonlijke Hemel, en hier is dat gevoel niet versluierd met frustraties, angsten, pijnen en egocentrische gedachten. Hier zijn we geen eilandjes meer lieverd, hier zijn we een vloeiend geheel... Elkaar aanvullend, elkaar inademend en uitademend, elkaar aanrakend in liefde die voorbijgaat aan alles wat je op Aarde op dit moment kan voelen en meemaken...
Christoph is overgegaan op 3 december 2008 en we spraken elkaar terug op 4 december 2008. Sindsdien heeft hij me zoveel geleerd over de liefde en het leven, over het mannelijke en het vrouwelijke, de dualiteit die hier op Aarde heerst. Hij heeft me verbonden met verschillende Meester en Engelenenergieën die liefdevol en met VEEL GEDULD al mijn vragen beantwoorden (soms tot vervelens toe geef ik eerlijk toe). Onze relatie veranderde zeker, en toch ook niet echt want we hadden soms nog miscommunicaties en pikten de draad op waar we het hadden achtergelaten toen hij zijn laatste aardse adem uitblies in deze wereld. Alles wat voor mij niet duidelijk was en alles waar ik kwaadheid of angst over voelde moest uitgepraat worden zoals het ook nodig is als je beiden in een voertuig zit. En dat was bij hem niet anders, ook hij had tijd nodig om dingen te verwerken en te zien, maar natuurlijk werd dit op een ander level beleefd voor hem.
Het werd al snel duidelijk dat het belangrijk was om ons verhaal te delen met zoveel mogelijk mensen om hen te helpen ook in hun kracht te komen. De illusie dat dood een afscheid is en het hele concept van tweelingzielen (en nadien het concept tweelingvlammen dat mij pas véél later duidelijk werd) is belangrijk in deze veranderende tijden. Ik heb met Christoph afgesproken dat ik alleen wou spreken uit ervaring omdat het voor mij duidelijk is dat woorden niets doen voor mensen, enkel ervaring zorgt voor echte verandering. Ik weet dat er dan ook een nederige manier van overbrengen als vanzelf aanwezig is waardoor de onderwerpen op een zuivere manier gedeeld worden, met respect voor ieders manier van leven en ervaren.
Dus ik wil jullie zo graag ons verhaal vertellen. Het begin vind je in ons boek en het vervolg kan ik jullie in stukjes delen via deze blog. Ik kijk er enorm naar uit om terug te reizen in de tijd,en mijn weg naar zielsontwaking en bekrachtiging te delen. Het is pas nu dat de energie hoog genoeg is voor mij om deze herinneringen te kunnen ophalen zonder het gevoel te krijgen weg te willen van deze prachtige planeet. Nu heb ik ook eindelijk echt de 'ervaring' dat er licht is aan het einde van deze tunnel die ons leidt naar de Nieuwe Wereld. We zijn collectief doodgegaan in het oude, elk op onze manier en in ons tempo, en net zoals Christoph zijn lichaam heeft losgelaten en zich heeft overgegeven aan de grotere versie van wie hij werkelijk is, zo zijn wij dit ook aan het doen, maar dit wel zonder ons lichaam te verlaten!
De herinnering van Thuis en de nabijheid van Christoph was vaak ondraaglijk omdat het mij het gevoel gaf vast te zitten. De liefdesenergie die wij delen is de basisenergie van de Nieuwe Wereld. Als hij bij mij was was ik daar. Geen lineaire tijd of collectieve energie was nog een obstakel. Maar mijn aarding in mijn voertuig werd minder en het was geen gemakkelijk evenwicht om te vinden. Ik heb mezelf dan ook een tijdje verborgen voor de intense ervaring van onze liefde en alles wat ermee opbloeit aan wijsheid en inzichten die niet gespiegeld werden. Ik channelde energie en kreeg inzichten maar ik was bang van de 'ervaring'. Intuïtief wist ik dat ik niet meer terug zou willen komen, dat ik niet sterk genoeg was om de beide realiteiten te kunnen zien als een eenheid.
Mijn egocentrische,bange 'ikje' wou gewoon bij hem zijn, de herinnering was hartverscheurend zwaar en werd me enkel gegeven op momenten dat ik het aankon. Nooit wanneer ik erom smeekte in mijn diepste donkerste momenten van pure ellende. Ik leerde al snel dat, om bij hem te kunnen zijn, ik eerst moest leren om volledig hier geaard op Aarde te zijn en het geheel te zijn van ons stukje in de transformatie. Dit was voor mijn eigen bescherming, zo werd me ingegeven door mijn Hogere Zelf, omdat ik anders mijn 'zielswens' niet zou kunnen vervullen en zou overgaan door de pijn van een te beperkte visie. Ik moest dus geduld hebben om de wijsheid van mijn Hogere Zelf te kunnen aarden in mijn voertuig. Uiteindelijk blijkt dit een reis te zijn die al bijna zo lang duurt als de aardse relatie die ik gedeeld heb met Christoph. Een reis die zeker zo mooi en zeker zo pijnlijk is geweest... Dus ik hoop dat jullie klaar zijn voor deel twee van ons verhaal... Wij in ieder geval wel :-)
Dikke knuffel
Aline en Christoph
Onze Site : Zielsontwaking
{jcomments on}
